Deze week hoorden wij van het overlijden op 11 maart van Ad van Brummelen Sr. Voor de oudere AGAVS-leden een zeer bekend lid, trainer, speler, bestuurder maar vooral inspirator van vele volleyballers en volleybalsters in Soesterberg.

Ad was een echte Soester, die bij Olympia 2^e divisie gespeeld had, maar na de fusie met SVV tot het huidige SOVOCO, in 1985 naar AGAVS kwam om trainer van Heren 1 te worden. Hij had een heel andere kijk op volleybal dan wij gewend waren, was zeer ambitieus en bracht ook jonge spelers mee die hij inpaste in het team. Ook zijn zoons Ad jr. en John kwamen in Soesterberg ballen evenals hun vriendinnen Lijda en Irma. Ad wilde omhoog! Niet alleen met Heren1 maar met de hele vereniging. Wij gingen méér trainen, ook in Soest regelde hij zaalruimte als er in het Dorpshuis geen plek was. Ook sleepte hij ons in de voorbereiding van het nieuwe seizoen op extra avonden door de Soester duinen voor extra conditietrainingen. En speelden wij in Duitsland toernooien als voorbereiding. Maar er was ook tijd voor een biertje want Ad hield van gezelligheid. En als we om 2 uur ’s nachts eindelijk gingen slapen in de sportzaal waar we ondergebracht waren dan organiseerde Ad nog even een potje voetbal.

Ad bracht een hele nieuwe dynamiek naar Soesterberg en wij leerden in een stijle curve. Hij hield van gevarieerd aanvalsspel, veel eerste tempo, liefst met combinaties. Alle aspecten van het volleybal werden een niveautje hoger getild. De kampioenswedstrijd tegen Oberon in de 1^e klasse werd legendarisch. Niet alleen omdat er natuurlijk gewonnen werd maar vooral vanwege de demontabele tribunes uit De Bunt die voor die gelegenheid door hem persoonlijk daar werden weggehaald en in het Dorpshuis geplaatst. In die tijd was het kleine AGAVS bij de heren ook sterker dan het grote SOVOCO.

Maar misschien was zijn grootste kracht wel het groepsproces wat hij op gang bracht. Het team werd een vriendenclub. Wij vonden het in de eerste plaats leuk om fanatiek met elkaar te ballen. En misschien genoot Ad wel het meest. Hij stond midden in de groep en wij hebben urenlang over volleybal zitten kletsen. Meestal werd het te laat op maandagavond, maar we waren jong en luisterden graag naar zijn visie op het spelletje, zijn humor en zijn schaterende lach. Er waren voor- en nabesprekingen in zijn huis aan de Waldeck Pyrmontlaan waarbij regelmatig de door hem zelf aangelegde wijnvoorraad geplunderd werd.

In 1992 is Ad, geheel naar zijn gewoonte, met een big bang en slaande deuren vertrokken bij AGAVS en heeft daarna nooit meer getraind of gespeeld.

Wij denken met veel plezier terug aan onze tijd met Ad. De gezelligheid, de vriendschap en eindeloze gesprekken over volleybal. Maar vooral hoe hij ons inspireerde, zijn positieve fanatisme en hoe hij ons leerde van het volleybal te gaan houden.

Dank je wel Ad!

Wij wensen Ad jr., John, Lijda en Irma veel sterkte in deze moeilijke tijd.

Namens het bestuur van AGAVS-KDK

Herman van Rooijen.